Daar gaat ‘ie dan. Het begin van een nieuw avontuur, een grote reis! Mijn reis begon eigenlijk letterlijk toen ik in Westeremden weg reed.

Mijn ouders staan nog te zwaaien tot we de hoek om zijn. ‘Nu is het begonnen.' We zijn nu echt weg, de reis is begonnen en er is geen ruimte meer voor stress over de voorbereidingen of koffers en tassen.

Rianne en Mischa brengen me helemaal naar Hoofddorp, waar we bij Peter slapen, zodat de dag erna de reis naar Schiphol vlekkeloos moet verlopen. Van de autorit van dik twee uur krijg ik al bijna niks mee, het gaat allemaal zo snel en alles lijkt langs me heen te schieten in een roes.

Het plan bleek inderdaad net zo mooi als het leek. Een goede nachtrust en een rustige ochtend vormen een goed begin van een drietal vluchten die me dan eindelijk naar Java zullen brengen. Ruim op tijd is er op Schiphol nog tijd voor een korte pitt-stop voor vertrek. Maartje en Anna zijn ook naar Schiphol gekomen en zo heb ik een prachtig uitzwaai comittee! Afscheid nemen is nooit leuk, ook deze keer was het dat niet. Met een raar gevoel loop ik dan uiteindelijk naar de douane, met mijn dikke koffer, rugzak en ticket...

Voor ik het weet bevindt ik me dan in de enorme airbus A380 van Emirates: wat een megading is dat! Mijn buurman weet me te vertellen dat we ons vereerd mogen voelen in zo'n nieuw, luxe voertuig. Dus dat doen we dan ook. Tijdens de vlucht genoeg tijd om na te denken over alles wat er komen gaat en wat ik achter laat. Mijn hersenen maken overuren om alle chaos op een rijtje te zetten. Niet dat het zo werkt, maar toch is er een gevoel van rust. En voor ik het weet zijn we dan in Dubai.

Op het vliegveld van Dubai waan ik me al in een andere wereld. Mannen in witte gewaden, als rijke olie-sjeiks en sultans. Midden in de nacht is er nog van alles te zien en doen rond de terminal. Langzaam bevindt ik me na een paar uur naar mijn gate, waar het vliegtuig naar Singapore klaar staat. Een vliegtuig dat voor 80% leeg is biedt de perfecte omstandigheden om nog wat slaap te pakken.

In Singapore overnachten om de volgende ochtend door te vliegen leek zo'n mooi plan. Maar eenmaal in Singapore was ik er niet meer zeker van.

Heerlijk gaar kwam ik toch nog vrij soepel bij een grappig hostel aan, een kamertje die de 6 m² niet haalt, maar een goede locatie en een bed. Een wandeling door de bijzondere stad is het enige wat ik nog voor elkaar krijg. Hoe speciaal Singapore ook is, het is voor nu maar een tussenstation. Het reizigersgevoel begint nu wel te groeien en een gevoel van vrijheid neemt het over van alle stress rondom het hele vliegen en reizen. Vroeg naar bed, omdat de vlucht naar Yogyakarta de volgende ochtend vroeg vertrekt. Op twee telefoons zet ik vier wekkers, dus dat moet goed gaan.

De volgende dag kom ik om 12.00 aan in Yogyakarta, de plaats van bestemming! Gaarheid alom, maar toch krijg ik een kick als ik naar buiten loop. De warmte komt als een klap over me heen en de chaos begint vrijwel direct. Enorme rijen voor visa-on-arrival en daarnaast voor de douanecontroles. Kris kras door elkaar heen en weinig mensen weten waar ze eigenlijk heen moeten. Uiteindelijk raak ik toch buiten en zonder bordje met mijn naam erop (had ik eigenlijk verwacht/gehoopt), loopt er een man op me af: ‘Hi Leon?'. Hij blijkt van het international office van de faculteit, hij herkende me van mijn facebook. Mijn begeleider, dr. Subronto, die me eigenlijk zou ophalen, kon blijkbaar niet komen.

Ik krijg een rondleiding over de campus en rondom mijn verblijfplek, maar er blijft niet veel hangen. Als ik uiteindelijk alleen op mijn kamer zit, moet ik eerst even tot rust komen. Voldaan en moe besef ik me wat een reis ik nu al heb gemaakt. Van Amsterdam naar Dubai, door naar Singapore en dan naar Yogyakarta, ooit de hoofdstad van Indonesië. Dat is wel een rijtje om U tegen te zeggen.

Even op bed met de airco aan, weg met die kleverige spijkerbroek! Terugkijkend op de afgelopen dagen ben ik blij dat ik er eindelijk ben.

Nu begint het echte leven op Java. Of nouja, misschien na eenflinke powernap... Er is immers geen haast bij, ik heb nog 6 maanden om de boel hier te verkennen...