Nadat we veilig terug waren gebracht vanuit de Ralleighvallen door Spike waren we niet eens heel erg kapot. Daan, Suzanne en ik wilden nog wel naar de bioscoop. We gingen kijken wat er draaide en gingen met z'n drieën lekker roti eten bij roopram. Uiteindelijk gingen we toch niet naar de film omdat Annemiek niet echt zin had, en het Harry Potter was, wat ze altijd samen keken. Dus het werd een rustige avond. De volgende ochtend had ik met Daan afgesproken om om half 9 naar zus & zo te gaan voor een goed ontbijt en om te internetten. In de stad bleek het een drukte van jewelste. Het was een feestdag, de dag van de inheemse bevolking ofzo. Marktjes en stentjes vulden het centrum. Ik heb er niet zoveel mee, en wilde zo snel mogelijk uit de drukte. Ik probeerde nog een afspraak te maken voor ons bij een massagesalon, want na zo zware trip(hangmat/wandelingen/reizen) kon iedereen het wel gebruiken! Helaas lukte dat niet zo lastminute... Dus ben ik met Daan gaan zwemmen bij VOS en gingen Suzanne en haar moeder naar het centrum. In het zwembad hoorden we dat het plan was om vandaag naar de film te gaan, en wel om 7 u, terwijl het 6 uur was. Snel naar huis en weer roopram roti, en zo kwamen we met z'n vijven als enige in de koele biscoop. Echter was de film al een kwartier bezig, want als er staat dat de film om 19u begint, dan begint hij dan ook echt, zonder reclame oid. Het was een leuke film en de heerlijk koele zaal was ook niet onaangenaam. Daarna zijn we snel gaan slapen, want ik zou de volgende ochtend met Daan en Suzanne om 7 uur worden opgehaald bij hotel krasnapolsky, om naar Bergendal te gaan. De volgende ochtend stonden we dus vroeg op en kwamen we na flink hard fietsen maar tien minuten te laat. De bus was echter minstens een kwartier te laat.. We reden in dik een uur naar Bergendal, een van de meest zuidelijke oud-plantages aan de surinamerivier (ten noorden van het brokopondomeer). We kregen een grote bak eten mee en een hut op het strand daar, de lokale gidsen zouden ons later ophalen. We konden even zwemmen, voordat we de historische wandeling over de berg deden, met een gids die veel wist te vertellen. We hebben daar ook Desi Bouterse zien zitten, luisteren naar een man die zogenaamd bezeten was. Ik vond het een raar verhaal, maar de gids vond het normaal en vertelde ons doodleuk dat die man berichten van geesten kreeg en daarom zo schreeuwde. Er was daar nog geen twee week eerder een kindje vermist geraakt in het water, dus er was wel mee aan de gang omtrent die verdwijning. Na de wandeling gingen we canyopingen(?), oftewel tokkelen. Een baan van zeven niveaus zou ons vanaf de berg door de jungle laten sjeezen en  over de Suriname rivier. Met een groep van 10, waarvan 3 gidsen was het een groot succes, en hebben we de laatste baan op de kop, als aapjes, gedaan. Het was zo leuk dat we met een korting nog een keer van de baan mochten, nog harder en nog leuker! Om de dag af te sluiten gingen we Kajakken en de gids maakte ons helemaal bang met verhalen over de bloeddorstige piranha's, anaconda's en kaaimannen. Daan was al bang voor het water, en vooral de beesten erin. En jawel, Daan viel uit de kajak in een kreek! Totale paniek en hij zat binnen vijf seconden hulpeloos op de knieën op de omgeslagen kajak. De gids hielp Daan er weer in een geen enkel dier had hem opgegeten, maar voor Suus en mij was het wel even heerlijk lachen, vooral Daan zijn angstogen waren onbetaalbaar. De tocht terug was een zware, tegen de stroom in is lang zo leuk niet... Eenmaal terug in de hut zouden we nog een uurtje hebben, voordat de bus ons weer kwam halen. We dachten nog even te kunnen zwemmen maar ineens vond er een wolkbreuk plaats. Een tropische regenbui en keiharde regen hield ons daar bijna twee uur vast, want de bus kon niet goed over de bauxietwegen in de regen rijden. Uiteindelijk kwam het toch goed en zo kwamen we rond half 8 aan in Paramaribo. Suzanne en ik hebben samen bij Broki gegeten met een mooi uitzicht over de rivier. Maar echt genieten was het niet, want we waren van Daan gesplitst na een ruzie tussen Suzanne en Daan en Daan was na een half uur nog niet thuis. Hij had geen mobiel die het deed en ook al geen geld. Een vervelende situatie dus, en we hebben wat rondjes gefietst om hem te zoeken, maar na twee uur ronddwalen had hij ons huis gevonden gelukkig. De avond was helaas wel een beetje verpest na een mooie dag... De volgende dag wilden we een rustig dagje aan het zwembad houden. Alleen is het lastig kiezen, met al die mogelijkheden. Daan wilde niet mee en dat maakte dat ik als enige van de vier overgebleven al veel baden had gezien. We kozen voor wat nieuws, dichtbij Paramaribo zoo. Het zwembad hoorde bij het Kekemba resort en het was een mooie plek! Mooie lodges, en buiten mooi onderhouden, fitnessapparatuur, een jacuzzi, en natuurlijk het zwembad(je), dat helas wat klein uitviel. Toch hebben we een heerlijke dag gehad, met veel zon en verkoeling in het kleine badje met bijzonder ondoorzichtig water... In het begin van de avond dronken we nog een djogo aan de bar voordat we vertrokken naar zus & zo, waar elke donderdag een film word gedraaid. We hebben daar weer heerlijk gegeten en 'dead men's shoes' bleek een mooie film. De volgende dag hadden we een auto! De mooie rode vier-wiel-aangedreven auto zou ons de komende week overal heenbrengen. En ik had mijn internationale rijbewijs geregeld, dus hopen dat ik ook een stukje mag rijden..   Op de eerste dag met de auto wilden we naar Jodensavanne en aansluitend de colakreek. De auto was wat krap, maar met de airco was het best te doen. Via een veerboot konden we over surinamerivier en zo bereikten we Jodensavanne, wederom op het heetst van de dag. We konden wat wandelen en er stonden borden met informatie, maar ik heb er weinig van meegekregen, mede door de hitte. Aan het eind van de wandeling kwamen we bij de rivier uit, maar zwemmen was daar niet heel handig. Dus liepen we maar terug zonder verfrissende duik. Bij de afslag naar Jodensavanne was ook een geneeskrachtige bron te vinden op nog geen tien minuten lopen. Het bleek een zompig kreekje met een onduidelijke afgrenzing. Op het bord stond dat je het eigenlijk moest drinken om er profijt van te hebben, maar daar had ik mijn twijfels over... Eerst heb ik me er mee gewassen, dat móet toch zeker wel goed zijn voor de huid? Uiteindelijk besloot ik om het dan ook maar goed te doen en te drinken uit de bron. Net voordat het water in een poeltje stroomde ving ik het op en dronk het uit mijn handen. Hoe nuchter en wetenschappelijk ingesteld ik ook zou moeten zijn, toch vond ik dit hartstikke gezond en was er toch geen reden om het niet te doen...  Na deze verfrissende actie reden we naar de colakreek, alleen kwamen we daar na een barre tocht, via een tussendoorweg, best laat aan en was het niet goedkoop én hartstikke druk! Oftewel, geen colakreek vandaag... Die zaterdag gingen we naar de overkant, over de suriname brug, richting fort Nieuw Amsterdam. Echter was er weinig te zien, we konden het fort niet vinden en de wandeling over de dijk was weer eens een slopende zweettour! Je zou toch mogen verwachten dat ik na een maand wel een beetje tegen de warmte zou kunnen... Na Nieuw Amsterdam reden we door naar Mariënburg, waar een oude suikerfabriek stond. We kregen een mooie rondleiding over het gebied, waar vroeger een goedlopende fabriek het land voorzag van suiker, met behulp van de suikerriet plantages in het land. Alles was inmiddels vervallen, en de fabriek is al tijden gesloten. Nadat de suikerproductie niet meer genoeg opleverde hebben ze een tijdje rum gemaakt, maar dat is ook gestopt. De zogenaamde 'Mariënburg rum' is echter nog wel een begrip hier. Na de rondleiding gingen we met een bootje naar Frederiksdorp, waar we via nog een klein dorpje, Margreta, met een bootje de zwamp van Matapica ingingen. Hier voeren we met een noodvaart door de kreekjes en over de meren van Matapica. We zagen vogels, vissen, libelles en zelfs een kaaiman! Maar het kon niet tippen aan Bigi Pan, hoewel je het misschien niet moet vergelijken, omdat het een heel ander gebied was. De volgende dag gingen we weer op zoek naar een mooie zwemplek. We gingen naar Overbridge, wat net iets mooier en minder druk zou zijn dan White beach. Maar eigenlijk zijn het waarschijnlijk vergelijkbare plekken, wit strand aan de surinamerivier.. Het was weer een heerlijk rustig dagje, met veel zwemmen en spelen met het balletje dat we bij de Chinese winkel hadden gekocht. Het lawaai van de motoren van talloze jetski's, speedboats en andere boten verstoorde de rust een beetje, maar als het er toch was, wilden Daan en ik er ook wel op. Dus gingen we op zoek naar de verhuur... Helaas bleek het allemaal particulier! De mensen in het resort Overbridge hadden het blijkbaar goed, en nu ik dat wist kon ik ook niet meer van de brullende motoren genieten, de aso's...  Onze rustige dagje werd verstoord door een enorme tropische storm, regen en bliksem jaagde ons uit het water. Even wachten onder het afdakje hielp niet veel en zelfs na een drankje aan de bar bleef het plenzen, dus waagden we ons door de regen en reden we met ongeveer 40 km/u terug, over een snelweg, in een stoetje.  Eenmaal thuis was het spullen pakken, want de volgende dag zouden we via Wageningen en Nieuw Nickerie naar Bigi Pan!